Van Vega de Valcarce naar O Cebreiro

Gistermiddag nog even alles in de wasmachine gedeponeerd en vervolgens in de droger want het was ondertussen wat gaan regenen. In de tussentijd met Jalo de chef en Reino uit Zwitserland een biertje gedronken in de openlucht bar. Gisteravond met Reino, Henning en Nora gaan uit eten, menu del dia. Na afloop nog een zelf gebrouwen drankje van de baas moeten proeven, niet mijn ding. Terug op de kamer ligt in de kamer ernaast iemand dusdanig te hoesten en te rochelen, en dat zo'n beetje om het uur, dat het een wonder is dat hij vanmorgen nog leefde. Het kwam de nachtrust van de hele albergue niet ten goede. 

Om even na zeven maar weer de schoenen aangetrokken en op stap, van 600 m. naar 1.300 m. en dat heb ik geweten. Met stukken akelig steil en over stenen, niet mijn liefste bezigheid. Een stuk onder de top haalt Kevin mij in, zo zie je hem een paar dagen niet en dan duikt hij plots weer op. Het gaat beter met zijn knie, hij loopt weer als een berggeit. Om half twaalf tref ik Reino boven en die zegt heel droog  over het lange steile stuk "dass ist bei uns ein Schulweg". Ik beschouw het maar als Zwitserse humor 🥵. O Cebreiro is een typisch heel oud, klein maar helaas toeristisch dorp, alleen een kerk, restaurants en souvenirs. Met taxi's en bussen worden de pseudo pelgrims naar boven gereden waar ze dan een uur de tijd hebben hun geld uit te geven om vervolgens ergens anders hun "Camino" weer voort te zetten. Ondertussen trekt de lucht helemaal dicht, de wolken zakken en het begint flink te regenen. Ik moet echter tot kwart over drie in een restaurant wachten totdat de flixbus mij in 3 uur naar Santiago brengt waar ik vannacht in hostal O Fornos slaap en morgen om 18.00 uur met Vueling naar Amsterdam terugvlieg. Wat ook vliegt is de tijd als alles goed gaat en het gezellig is!!

Rest nog ongeveer 160 km. lopen tot Santiago de Compostella maar die blijven staan tot medio mei 2023. A mañana, maar dan in Horst.

Totaal 282 km. (+ 55 km.🚊)